کمبود منگنز در گیاهانی مانند پیاز ، چغندر ، کلم ، گل کلم ، گوجه فرنگی و کدو تنبل بیشترین نمود را دارد. کمبود منگنز بیشتر در خاکهای قلیایی (pH بالا) شایع است ، به خصوص اگر آب آبیاری حاوی مقادیر زیادی بی کربنات باشد. منگنز برای شماری از عملکردهای گیاه از جمله سنتز کلروفیل مورد نیاز است. منگنز تا حدودی یک عنصر متحرک در گیاه به شمار می آید, بنابراین علائم کمبود منگنز ممکن است ابتدا در جوانترین یا مسن ترین برگها ظاهر شود.
منگنز چندین فایده در گیاهان دارد که عبارتند از:
منگنز در مرحله اول به عنوان بخشی از سیستم های آنزیمی در گیاهان عمل می کند و چندین واکنش مهم متابولیکی را فعال می کند, منگنز ضمن افزایش در دسترس بودن فسفر و کلسیم, جوانه زنی و بلوغ را تسریع می کند.
منگنز با کمک به سنتز کلروفیل نقش حیاتی در فتوسنتز دارد.
به طور خاص در گیاهانی مانند لوبیای سویا و گندم نیاز بیشتری به منگنز وجود دارد.
بیشتر بخوانید: فواید گوگرد مایع در کشاورزی
به طور کلی از علائم کمبود منگنز گیاهان ایجاد رنگ سبز روشن در برگ ها بوده و رشد گیاه کاهش می یابد. علائم خاص ممکن است ابتدا روی جوانترین یا مسن ترین برگها ظاهر شود و از گونه ای به گونه دیگر متفاوت باشد. شایع ترین علامت این است که در برگ ها رنگ بین رگبرگ ها به سبز کم رنگ در می آیند و در نواحی کنار رگ ها رنگ به صورت طبیعی وجود دارد. با پیشرفت کمبود منگنز ، ناحیه بین رگها کم رنگ تر می شود، بزرگ می شود و در نهایت ممکن است قهوه ای شود و از بین برود.
در کلم ، علامت کلروز بینابینی در برگ ها با ایجاد رنگ زرد خال خال در برگ ها جایگزین می شود.
در چغندر، برگ های مثلثی یا نیزه ای شکل ایجاد می شود که لبه های آن به سمت جلو پیچ خورده است و همچنین حفره های زرد با قسمت های کوچک نکروز شده وجود دارد که به برگ ظاهری خال دار می دهد. علائم کمبود منگنز در گیاه چغندر بسیار واضح است.
در پیاز و ذرت شیرین، کلروز بینابینی به صورت نوارهای زرد روی برگ ها ظاهر می شود.
در گوجه فرنگی ، رگبرگ ها سبز باقی می مانند، در حالی که بافت بین رگبرگ ها با تشدید کمبود منگنز به طور فزاینده ای زرد می شود. این کمبود باعث ایجاد یک الگوی تور مانند روی برگ ها می شود.
بیشتر بخوانید: تاثیر گوگرد مایع بر گوجه فرنگی
کمبود منگنز اغلب در خاکهای خنثی یا آهکی با زهکشی خوب مشاهده می شود. با این حال ، در خاک های دیگر هم ممکن است کمبود منگنز ایجاد شود، به ویژه در خاک هایی که کود زیادی استفاده می شود. همچنین استعمال سنگین آهک هم منجر به کمبود منگنز در خاک می شود. در عمل، کمبود منگنز در سبزیجات در کشتزار اسیدی اتفاق نمی افتد مگر اینکه آهک زیادی استعمال شده باشد ، اما در کشتزارهای پایه آهک شایع است. همچنین در ماسه های حاوی سنگ آهک معمول است.
کمبود منگنز به راحتی درمان می شود و کشاورزان هنگام درمان این علائم گزینه های مختلفی دارند. اولین اقدام اصلاحی تنظیم pH خاک است. دو ماده ای که به طور معمول برای کاهش pH خاک استفاده می شود سولفات آمونیوم و گوگرد است. سولفات آمونیوم بلافاصله pH خاک را تغییر خواهد داد زیرا آمونیوم به محض حل شدن در خاک اسیدیته تولید می کند. گوگرد ، مدت زمانی را برای تبدیل شدن به اسید سولفوریک توسط باکتری های خاک نیاز دارد. اگر pH خاک مشکلی نداشته باشد اما خاک دچار کمبود منگنز باشد ، می توان از فرم های کلاته منگنز به صورت محلول پاشی بر گیاهان استفاده کرد اگرچه این روش درمانی کمی گران تر است.
اولین نفری باشید که نظر میدهد...