از میان عوامل محیطی به دو عامل درجه حرارت و رطوبت اشاره خواهیم داشت:
درجه حرارت :
ذرت به طور كلی یك گیاه گرمسیری است و به یخ بندان حساس است .در دوران زندگی به درجه حرارت بالا نیازمند است .
حداقل درجه حرارت در زمان جوانه زدن ذرت 10 درجه است ولی برخی از نژادهای آن در زیر 10 درجه هم به خوبی جوانه میزنند بعد از كشت ذرت، آب و هوای گرم باعث تسریع جوانه زدن ذرت می شود ولی گرمای شدید و كمبود رطوبت بویژه در زمان گلها و بویژه گلهای نر ، خسارت زا است .
رطوبت :
مقدار رطوبت هوا و میزان نزولات آسمانی و زمان آن نقش مهمی در عملكرد ذرت داشته و كمبود نزولات یكی از عوامل محدود كننده كشت این گیاهان در مناطق خشك و نیمه خشك به شمار میآید.
در واقع كشت دیم ذرت در نقاطی امكانپذیر است كه میزان بارندگی سالیانه از 600 میلیمتر در دوره رشد كمتر نباشد لذا عملاً كشت در كشور ما كشتهای بهاره آبی است.
مقاومت به خشكی ذرت در مراحل اولیه زندگی از مراحل بعدی آن بیشتر است .
دما: ذرت با وجود آن که يک گياه گرمسيري است، نمي تواند آب و هواي بسيار گرم را تحمل کند. مناسب ترين محيط براي کشت آن، ناحيه ايست که دماي آن دست کم به مدت 3 تا 4 ماه متوالي، 21 تا 32 درجه سانتي گراد باشد.
در صورتي که دماي اواسط تابستان ناحيه کشت ذرت، کمتر از 18 درجه سانتي گراد باشد يا ميانگين دماي تابستان کمتر از 13 درجه باشد، ميزان رشد گياه کاهش يافته و در صورت طولاني شدن کاهش دما، کشت ذرت غير ممکن خواهد بود.
آب : معمولاً در مراحل گسترش برگ ها، گرده افشاني و تشکيل دانه که اغلب در ماه هاي گرم تابستان صورت مي پذيرد، گياه ذرت به آب زيادي نياز دارد.
تعداد دفعات آبياري تحت تأثير خاک، آب و هوا و… قرار دارد که بين 2 تا 15 بار متغير است.
زراعت ذرت در مناطقي که بارندگي ساليانه 250 تا 2500 ميليمتر دارند به صورت ديم هم امکان پذير مي باشد.
ميزان عملکرد ذرت در خاک هاي عميق، حاصلخيز و زهکش دار با بافت متوسط بيشتر است. ذرت نسبت به کمبود اکسيژن که ناشي از رطوبت يا وجود لايه هاي فشرده زيرزميني مي باشد، بسيار حساس است. همچنين ذرت قادر است در خاک هايي با PH 5/5 تا 8 هم رشد نمايد.
البته PH مناسب براي آن 6 مي باشد. PH کمتر از 6 معمولاً ميزان جذب کلسيم را در گياه کاهش مي دهد.
بهترين زمان براي کاشت ذرت، زماني است که دماي خاک در عمق 7 تا 8 سانتي متري به مدت 3 تا 4 روز متوالي در فصل بهار، تقريباً 13 درجه سانتي گراد باشد. اگر کشاورز قادر نيست که دماي خاک را اندازه گيري نمايد، مي تواند از ميانگين دماي هوا در ساعت 7 صبح و 12 ظهر استفاده کند.
کودهای ارگانیک، به ويژه کودهايي که داراي نيتروژن، فسفر، پتاسيم، کلسيم، منيزيم و گوگرد و همچنين، منگنز، آهن، روي و موليبدن باشند براي بالا بردن سطح توليد ذرت بسيار ضروري هستند. مناسب ترين زمان براي استفاده از کود، در بهار و قبل از بذرکاري يا هم زمان با آن است.
بهترين روش براي ريختن کود، به فاصله 5 سانتي از بذر و به عمق 3 تا 5 سانتي متري از بذر مي باشد. استفاده از کودهاي نيتروژن دار در افزايش ميزان پروتئين دانه ذرت، تأثير دارد. البته مصرف بيش از حد اين نوع کود مي تواند سبب دير رسي، نازک و دراز شدن فوق العاده ي ساقه گياه و همچنين مصرف زياد آب توسط گياه شود.
اوره، آمونيوم نيترات، آمونيوم سولفات و آمونیوم فسفات، از منابع مختلف کود هاي نيتروژن دار هستند. از مجموع کل نيتروژن جذب شده توسط گياه، 50 درصد آن در دانه ذخيره مي شود.
کمبود نيتروژن با کوچکي و ضعيف بودن بوته ها و زردي برگ ها همراه است.کمبود کودهاي فسفردار، زمان توليد کلاله هاي ابريشم مانند و همچنين رسيدن محصول را به تأخير مي اندازند. به علاوه، کمبود اين کودها مي تواند باعث بنفش رنگ شدن برگ ها و ساقه هاي جوان گياه شود و يا سبب شود که اندازه ي دانه هاي ذرت روي بلال يک نواخت نباشد.
در کشت ذرت، بر خلاف ديگر غلات از کود دامي هم استفاده مي کنند. البته ذرت تمام عناصر غذايي موجود در کودهاي دامي را مصرف نمي کند.
اولین نفری باشید که نظر میدهد...